Κυριακή 5 Σεπτεμβρίου 2010

Οι σκιές , του ανατέλλοντος Ήλιου.


Μια μαγευτική εσωτερική σέκτα μαχητών. Μια κλειστή εταιρεία κατασκόπων, απαγωγέων και δολοφόνων .Μια σαγηνευτική ,μυστικιστική και άκρως βίαιη, αποκρουστική και παράλληλα ενδιαφέρουσα κουλτούρα ,των πλέον ακραίων μισθοφόρων. Ένα tribal τυλιγμένο με έναν γοητευτικό μύθο εφάμιλλο της λαμπρής Ιαπωνικής ιστορίας.

Προερχόμενο από το κινεζικό ιδεόγραμμα ‘’σινόμπι’’ ή ‘’σαινόμπι’’, και το ‘’ ζούτσου’’ , που σημαίνει Νίνζα ή αλλιώς shinobi-no-mono (忍の者). Γέννημα θρέμμα της ακραία πειθαρχημένης, εθνοκεντρικής και μιλιταριστικής Ιαπωνικής κοινωνίας , οι νίνζα αποτέλεσαν άριστους δολοφόνους, χρήστες των πλέον θανάσιμων πολεμικών μεθόδων, ενορχηστρωτές των πλέον ριψοκίνδυνων και παράτολμων αποστολών, χειριστές επικίνδυνων όπλων. Λεπίδες, σπαθιά, αιχμηρά και μη όπλα,σούρικεν( αστεράκια), σχοινιά, φυσοκάλαμα, αυτοσχέδια όπλα που πρόσφεραν άλλοτε έναν αργό και βασανιστικό θάνατο και άλλοτε ταχύτατες και φρικιαστικές ανθρωποσφαγές. Δηλητήρια, υγρά ,αέρια και στερεά, ακόμα και ζώα, έντομα και κάθε τι που μπορούσε να καταστρέψει, να παραπλανήσει και να μην αφήσει στοιχεία, βρισκότανε στο θανατηφόρο οπλοστάσιο τους.

Την νύχτα την ήλεγχαν μόνο αυτοί. Όταν ο ήλιος έπεφτε οι νίνζα αναλάμβαναν το έργο τους. Από την δυναστεία ‘’ΚΑΜΑΚΟΥΡΑ’’ του 6 αιώνα και μετά , ο νότος της Ιαπωνίας βρέθηκε πλημμυρισμένος από τους μυστηριώδεις πολεμιστές. Σφάγιαζαν με άνεση και με το πλέον ειδεχθή τρόπο όποιον διέταζε το ‘’συμβόλαιο’’ τους. Όπως για παράδειγμα τους χριστιανούς ιεραπόστολους και πιστούς που προσπάθησαν να καταλάβουν διοικητικές θέσεις στον νότο. Προερχόμενοι από τους επαναστατημένους ασκητές των βουνών, πιστοί στις μυστικιστικές δοξασίες του εσωτερικού βουδισμού, πολέμησαν με μανία τους σιντοιστές και διατήρησαν τις ανιμιστικές πεποιθήσεις τους, λατρεύοντας της Θεά Φύση σε όλη τους την ζωή. Το όνομα τους Γιαμαμπούσι.

Οι Γιαμαμπούσι από τις αρχές του 7ου αι. μ.Χ, κατέφυγαν μαζί με άλλους διωκόμενους σε ορεινές περιοχές κοντά στο σημερινό Κιότο. Πιο γνωστές ήταν οι κοιλάδες Ιγκα και Κόγκα που περικυκλωμένες από βουνά έγιναν ιδανικά καταφύγια. Οι Γιαμαμπούσι είχαν αναπτύξει τη μυστικιστική φιλοσοφία του «Ον - γιόο - ντόο» κινέζικης επίδρασης, που είναι ο δρόμος του Τάο ,η γνώση του Γιν και του Γιάνγκ και η σχέση τους με τα 5 στοιχεία. ( Σε αυτό βασίστηκε και το «Κούτζι - Κίρι» των Νίντζα, ένας τρόπος περισυλλογής με πλέξιμο των δακτύλων σε διάφορους συνδυασμούς και απαγγελία κάποιας Βουδιστικής Σούτρας. Σύμφωνα με τους μύθους ,πέραν της περισυλλογής αναπτύσσει ένστικτα ετοιμότητας και αντίδρασης όμοια με των ζώων, αντίληψη κινδύνου στο σκοτάδι, υπνωτισμό κα παράλυση του αντιπάλου, τηλεπάθεια, πρόβλεψη, πνευματική δύναμη σε καταστάσεις ακραίες. )
Επίσης οι Γιαμαμπούσι ανέπτυξαν μια ψυχοσωματική πολεμική τέχνη (ή πρακτική για όσους γνωρίζουν) Κινέζικης προέλευσης , τη «Χέικο». Αυτή, καθώς τη δίδαξαν και σε άλλους επαναστάτες της εποχής εξελίχθηκε σε διάστημα 2 αιώνων περίπου στην τέχνη του Νινζούτσου. Επίσης βασική πηγή του Νινζούτσου είναι κινέζικα συγγράμματα για την πολεμική στρατηγική και κατασκοπεία με κυριότερο το έργο του Σουν Τζού.

Παράλληλα αρκετοί Σαμουράι που μετά από συγκρούσεις ή δική τους επιλογή έγιναν Τζι Σαμουράι, αυτοί δηλαδή που αποφάσιζαν να ζήσουν στην εξοχή σαν αγρότες. Πολλοί από αυτούς έγιναν φημισμένοι Νίνζα. Απαρνήθηκαν τον κώδικα Τιμής. Για παράδειγμα ο Σαμουράι Σίμα Μιναμότο Μο Κανέσαντα, που ίδρυσε τη Τογκακουρε Ρύου κατέφυγε πληγωμένος στην κοιλάδα Ίγκα για ν' αποφύγει τους διώκτες του, μετά από μάχη και ο Γκικανμπό Σόνυο ιδρυτής της Γκίκαν Ρύου ήταν Νταυμίο της επαρχίας Κουάτσι.

Σταδιακά έως το 1000 μ.Χ περίπου, στα μέσα της περιόδου Χέιάν , το Νινζούτσου εξελίχθηκε σε μια τέχνη στρατηγικής, ειδικού πολέμου και κατασκοπείας κι έχασε μέρος της θρησκευτικής και φιλοσοφικής κληρονομιάς των πρώτων ασκητών. Οι Νίνζα συχνά συγκρούονται με τα κυβερνητικά στρατεύματα και τους Σαμουράι χρησιμοποιώντας κυρίως ανταρτοπόλεμο και ανορθόδοξες τακτικές, ακραία βίαιες , ενάντια στην αριθμητική υπεροχή αλλά και την γενναιότητα και εντιμότητα (βασισμένη στο Μπουσίντο-τον κώδικα τιμής-) των αντιπάλων τους. Γι αυτό και θεωρήθηκαν υπάνθρωποι, ύπουλοι και δολοφόνοι. Η σύλληψή τους σήμαινε φριχτά βασανιστήρια και θάνατος. Σταδιακά όμως εξελίσσονται και σε περιζήτητους συμμάχους των Νταιμίο (πολέμαρχοι - φεουδάρχες) μέσα στις επόμενες περιόδους μου μαστίζονται από εμφύλιες συγκρούσεις. Γίνονται οργανωτές στρατευμάτων, κατάσκοποι και δολοφόνοι. Το 1568 ο Νομπουντάκα γίνεται «ντε φάκτο» Σογκούν κι αποκτά σταδιακά κυριαρχία σε όλη την Ιαπωνία. Οι εμφύλιοι σταματούν και οι Νίνζα δεν ήταν πλέον απαραίτητοι. Το 1581 ο Όντα Νομπουντάκα με 50.000 στρατό εξολοθρεύει αιφνιδιαστικά 4.000 Νίνζα κάθε ηλικίας της περιοχής Ιγκα. Το 1615 ο Σογκούν Ιεγιάσου απαγορεύει το Νινζούτσου με την ποινή του θανάτου. Κάποιοι έμειναν ως εκπαιδευτές των κυβερνητικών δυνάμεων κι άλλοι χωρίς οργανωμένη εκπαίδευση έγιναν εκφυλισμένα κατάλοιπα, παρίες τις εποχής τους. Αρκετοί όμως δε δέχτηκαν ν' αλλάξουν τρόπο ζωής κι έγιναν παράνομοι και ληστές στα βουνά. Ένας απ' αυτούς ο Γκοεμόν Ισικάβα, ο Ιάπωνας «Ρομπέν των Δασών». Η τέχνη επιβίωσε κάνοντας τώρα την αντίστροφη πορεία , δηλ προς τις πνευματικές της ρίζες. Χωρίς να χάσει το πολεμικό της περιεχόμενο έγινε ένας τρόπος φυσικής ζωής για την ανάπτυξη των σωματικών και πνευματικών δυνάμεων.
Μετά το 2ο Παγκ. Πόλεμο οι δυνάμεις κατοχής στην Ιαπωνία απαγορεύουν ξανά όλες τις μαχητικές τέχνες . Αυτές συνέχισαν να εξασκούνται παράνομα, το ίδιο και το Νινζούτσου, μέσω οικογενειών που μεταβίβαζαν ήδη από γενιά σε γενιά τις διάφορες Παραδόσεις ή Σχολές (Ρύου). Αυτές παραδόθηκαν στον Τακαμάτσου από την οικογένεια Τόντα και στη συνέχεια στον Χατσούμι Σενσέι που έκανε γνωστό το Νινζούτσου σε όλο τον κόσμο.


Οι Νίνζα ζούσαν κυρίως σε σκοτεινές κοινότητες, σε απρόσιτες και απόκρημνες περιοχές που προστάτευαν και με παγίδες. Εκεί έφτιαχναν και τα στρατόπεδα εκπαίδευσής τους. Κάθε οικογένεια ακολουθούσε μία Ρύου με τις δικές της τακτικές πολέμου και κατασκοπείας και η παράδοση μεταβιβαζόταν μυστικά και αυστηρά από γενιά σε γενιά. Διατηρούσαν τη μυστικότητα και με την ιεραρχική δομή τους πού είχε 3 τάξεις:
• «Τζονίν» που ήταν οι υψηλοί αρχηγοί που διοικούσαν κάποια Ρύου κι αποφάσιζαν για συμμαχίες και αποστολές. Ήταν απρόσιτοι, ελάχιστοι γνώριζαν την ταυτότητά τους. Σε επαφή μαζί τους ερχόταν μόνο οι
• «Τσούνιν» ή μεσάζοντες που μεταβίβαζαν την επιθυμία κάποιου Νταιμύο για συνεργασία καθώς και τις εντολές των Τζονίν¨στους
• «Γκένιν» τους πράκτορες που εκτελούσαν τις αποστολές. Αυτοί έκαναν τις δύσκολες αποστολές που έμειναν ιστορικά. Συχνά δοκιμαζόταν για την πίστη τους με παραπλανητικές αποστολές. Επίσης υπήρχαν δίκτυα γυναικών κατασκόπων, των Κουνο-ίτσι λιγότερες σε αριθμό ειδικές στο να αποσπούν πληροφορίες ή να δολοφονούν.


Η εκπαίδευση άρχιζε σε ηλικία 4 - 5 ετών και συνεχιζόταν για όλη τη ζωή τους.
Θεωρητική εκπαίδευση
Διδασκόταν την κατανόηση των εννοιών «ζωή» και «θάνατος». Η ζωή συσχετιζόταν με την συνεχόμενη εκπαίδευση την απόκτηση γνώσεων και τη βελτίωση τους. Τον θάνατο αρχικά τον μάθαιναν μέσα από τη σύγκριση ζωντανών και νεκρών ζώων στην αρχή και ανθρώπων μετά , την επιτόπου εξέταση της ανατομίας τους , και των τρόπων και όπλων που μπορούν να τους σκοτώσουν με γρήγορο και αθόρυβο τρόπο. Έως 12 ετών γινόταν απόλυτοι κάτοχοι αυτών κι ο θάνατος γινόταν μια φυσική κατάσταση. Στην επόμενη φάση έπρεπε να μάθει να χρησιμοποιεί αυτές τι τεχνικές για ν΄ αυτοκτονεί σε περίπτωση σύλληψης. Σε αυτή την περίπτωση σκότωνε τους πρώτους που τον πλησίαζαν και αυτοκτονούσε με το μαχαίρι του ή έπαιρνε ειδικό ισχυρό δηλητήριο. Στη χειρότερη περίπτωση που ακινητοποιούνταν δάγκωνε τη γλώσσα του και πέθαινε από αιμορραγία.

Έπειτα διδασκόταν πώς να αντέχει δυσκολίες όπως μεγάλη ζέστη ή κρύο, δίψα , πείνα κούραση και να υποφέρει σωματικούς και ψυχικούς πόνους. Σε αυτό τον βοηθούσε η εμπειρία των γονιών του, δοκιμασίες, και η εξάσκηση στο Κούτζι – Κίρι. Στο επόμενο στάδιο διδασκόταν ψυχολογία και μελέτη του χαρακτήρα των ανθρώπων. Μάθαιναν να εκμεταλλεύονται τις αδυναμίες τους, ειδικά τη ροπή τους στη λαιμαργία τη μέθη και το σεξ. Οι Κουνο-ίτσι εκπαιδεύονταν κι αυτές από μικρές σε όλα τα παραπάνω, όμως με τέτοιο τρόπο που να μην φαίνεται η πολεμική εκπαίδευση που έπαιρναν στο, κατά τα άλλα καλογυμνασμένο σώμα τους. Επιλεγόταν οι πιο όμορφες , που θα γινόταν δεκτές ως μουσικοί, χορεύτριες κι ερωμένες (εξασκούνταν ιδιαίτερα σ' αυτή την τέχνη) αργότερα από τον άρχοντα που στόχευαν να κατασκοπεύουν για καιρό ή να δολοφονήσουν (με δηλητήριο ή την μακριά βελόνα που στερέωναν τον κότσο τους)
Άλλο είδος εκπαίδευσης και για τα 2 φύλλα ήταν η Γνώση του Βουδισμού και του Σιντοισμού , των ψαλμών τους , τις διαφορές των πολλών δογμάτων τους. Αυτό γιατί συχνά μεταμφιέζονταν σε μοναχούς. Επίσης μάθαιναν χορό κι τραγούδι γιατί ως χορευτές, ακροβάτες ή τραγουδιστές μπορούσαν να διεισδύσουν στις γιορτές και τους ιδιωτικούς οργανισμούς των στόχων τους. Επίσης μπορούσαν να μεταμφιεστούν σε εμπόρους (που είχαν δικαίωμα χρήσης μικρού ξίφους για αυτοπροστασία) , γεωργούς (με «πρωτότυπα» γεωργικά εργαλεία), υπηρέτες, κηπουρούς. Σε συνδυασμός τέτοιων ρόλων επικοινωνούσαν συχνά μέσα σε ένα εχθρικό πύργο με μία ειδική γλώσσα του σώματος. Σ' αυτά τα πλαίσια μάθαιναν να μιμούνται ήχους ζώων , πουλιών και εντόμων ώστε να προσελκύσουν ή να παραπλανήσουν τους εχθρούς τους. Επίσης τι τοπικές διαλέκτους για να συλλέγουν πληροφορίες πιο άνετα και να προσποιούνται τους ντόπιους.


Κύριο μέρος της εκπαίδευσης ήταν το TAI - JUTSU (Σώμα - Τέχνη). Ήταν ένα μείγμα από αποκρούσεις και χτυπήματα, τεχνικές ανατροπής (με αρπαγή από σάρκα, μαλλιά, γεννητικά όργανα), τεχνικές εδάφους, κι εξαρθρωτικές λαβές. Με όλα αυτά αποκτούσαν ένα εξαιρετικά ανθεκτικό και ευλύγιστο σώμα . Άλλη τεχνική ήταν το KOPPO - JUTSU δηλ. θραύσεις των οστών με χτυπήματα των χεριών.
Τρόποι βαδίσματος σε διάφορες επιφάνειες , χωρίς θόρυβο και χωρίς ίχνη. Αφιέρωναν ατέλειωτες ώρες βαδίσματος σε διάδρομο με βρεγμένο ριζόχαρτο με στόχο να μη το σκίσουν.
Ανάπτυξη ισορροπίας: περπάτημα σε καλάμι μπαμπού που το ύψος του από το έδαφος αυξανόταν σταδιακά, κι αργότερα σε τεντωμένο σκοινί, χωρίς ισορροπιστική ράβδο.
Δύναμη : κατακόρυφη θέση με τεντωμένα χέρια, κρέμασμα με τα χέρια ή τα δάχτυλα από κλαδί δέντρου, έως και 1 ώρα.
Αντοχή ; με τρέξιμο μεγάλων αποστάσεων σε διάφορες ταχύτητες Μπορούσαν να τρέχουν 80 χλμ. Ασταμάτητα και να διανύσουν ακόμη μεγαλύτερες αποστάσεις με εναλλαγή τρέξιμου, περπατήματος σε λίγες μέρες (π.χ. Τόκιο - Οζάκα 350 χλμ. σε 3 μέρες)
Ταχύτητα : δρόμοι ταχύτητας και τεχνικές άοπλες ή ένοπλες (π.χ ρίξιμο σούρικεν) με πλήρη ταχύτητα.
Ευκινησία : πηδήματα σε ύψος και διάφορες τούμπες εδάφους ή εναέριες. Ένα αγκαθωτό φυτό πιο ενοχλητικό απ' την τσουκνίδα ΄με μορφή τεντωμένου σκοινιού τους ενθάρρυνε να κάνουν καλά άλματα, καθώς και να είναι πολύ προσεχτικοί στο πέρασμα περιοχής με πολλά τέτοια σκοινιά. Επίσης εκμάθηση αναρρίχησης σε δέντρα, βράχους , τοίχους.
Άριστη κολύμβηση στην επιφάνεια και κάτω από το νερό , και αντοχή στο κράτημα του αέρα έως και 5 λεπτά. Για περισσότερη ώρα χρησιμοποιούσαν καλάμι ή την ειδική θήκη του σπαθιού τους.
Όραση στο σκοτάδι: ασκήσεις στο μισοσκόταδο με όραση πινακίδων σε αυξανόμενες αποστάσεις και συντρόφων τους που κινούνταν αθόρυβα. Αν οι συνθήκες μιας αποστολής ήταν τέτοιες έμεναν 1 ή 2 24ωρα σε σπηλιές με απόλυτο σκοτάδι. Επίσης γενικά κατανάλωναν τροφές πλούσιες σε φώσφορο.
Μάχη σε νερά ή σκοτάδι ως εξάσκηση.
Ιατρική και φαρμακολογία. Με τη χρήση φυτών κυρίως για να θεραπεύουν και να θεραπεύονται από τους τραυματισμούς.
Ένοπλες τεχνικές παρόμοιες με αυτές των Σαμουράι με αρκετές παραλλαγές στα όπλα :
KEN -JUTSU τέχνη σπαθιού κυρίως του νίνζα τόο
KYU - JUTSU τοξοβολία με το ειδικό τόξο HAN KYU
BA - JUTSU Ιππασία
NAGINATA - JUTSU Ραβδί με μεταλλική αιχμή
YARI - JUTSU δόρατα με διάφορες αιχμές
SHURIKEN - JUTSU ρίξιμο «αστέρων» ή λεπίδων
JYTE - JUTSU μονό μεταλλικό άγκιστρο για απόκρουση σπαθιού
SAI - JUTSU το ίδιο διπλό.
FUKI - BARI - JUTSU ρίξιμο βελόνων απ' το στόμα
FUKUA - JUTSOY το ίδιο από καλάμι
TESSEN - JYTSU σιδερένια βεντάλια ενάντια σε μαχαίρι - σπαθί.
TESUBO - JUTSU Σιδερένιο κοντάρι
BO - JUTSU Μακρύ ξύλινο κοντάρι
JO - JUTSU Ραβδί
KUSARI - GAMA - JYTSU δρέπανο με μακρά αλυσίδα και σιδερένια σφαίρα στην άκρη
TE - YARI - JUTSU ρίξιμο μικρών δοράτων με το χέρι
JUKEN - JUTSU ξιφολόγχη
KUSARI JUTSU αλυσίδα με σιδερένιες σφαίρες στα άκρα
HOJO - JUTSU τεχνικές δεσίματος
HO - JUTSU τεχνικές πυροβολικού

Το σπαθί των Νίνζα μικρότερο από την Κατάνα, ήταν πιο εύχρηστο κάτω από δύσκολες συνθήκες και χρησίμευε επίσης σαν θήκη για μικρότερα όπλα, στήριγμα για σκαρφάλωμα, ενώ η θήκη του σαν καλάμι αναπνοής στο νερό και σαν ακουστικό. Επίσης είχε κορδόνι που το χρησιμοποιούσαν για παραπλάνηση ή στραγγαλισμό.
Άλλες παραλλαγές όπλων ήταν απλά καλάμια ή μπαστούνια που είχαν κρυμμένο μαχαίρι ή αλυσίδα με μεταλλική μπάλα, τα σούρικεν συχνά ποτισμένα με δηλητήριο, τα TETSU BISHI μικρές μεταλλικές αιχμηρές πυραμίδες που τρυπούσαν τα πόδια των διωκτών τους, τα τρομερά te - kagi , τα μισά μεταλλικά γάντια με τις μυτερές προεξοχές που τα χρησιμοποιούσαν σε αντιμετώπιση ξίφους, σκαρφαλώματα, ξέσκισμα αντιπάλου. Αντίστοιχα μεταλλικά νύχια και δαχτυλίδια χρησιμοποιούσαν επίσης. Τέλος πολλές τυφλωτικές και δηλητηριώδεις σκόνες (π.χ πάνω στο λουλούδι μιας Κουνο ίτσι) και υγρά που εκτόξευαν και από σωλήνες με έμβολα. Τέλος υπνωτικά υλικά που αρκούσε να τα ρίξεις στο τζάκι του εχθρού.


Οι λεγόμενες 'Εισχωρήσεις'' , έχουν να κάνουν με όσα αναφέρονται στην εκπαίδευση προσθέτοντας πως συχνά έπρεπε να παραμείνουν πολύ καιρό σαν υπηρετικό προσωπικό μέχρι να τους εμπιστευθούν και να φτάσουν πιο κοντά στην υπηρεσία του θύματός τους. Μπορούσαν να είναι στην υπηρεσία αυτού που θα κατέστρεφαν και ως Νίνζα. Άλλες φορές μεταμφιέζονταν σε ταξιδιώτη που αρρώσταινε κι τον έβαζαν μέσα για περιποίηση. Κατά τις εχθροπραξίες επέλεγαν να διεισδύσουν στιγμές που ο εχθρός ήταν καταπονημένος και απασχολημένος με τις απώλειές του ή οχυρώσεις καθώς κα νύχτες με κακοκαιρία . Συχνά δολοφονούσαν τα θύματά τους στο λουτρό , την τουαλέτα ή, στη διάρκεια ή μετά την ερωτική περίπτυξη, και στη χαλάρωση μετά από κραιπάλη.
Διαφυγή
Συχνά έκαναν αντιπερισπασμό με πυρκαγιές ή ψεύτικες εισβολές άλλων Νίνζα ή ανακατευόταν με τους διώκτες για να φύγουν. Οι διαφυγές τους ήταν :
• MOKU TOO βλάστησης : χρησιμοποιούσαν σχοινιά δεμένα σε κλαδιά δέντρων, κρύψιμο σε βλάστηση, γρήγορο πλάγιο τρέξιμο σε δύσβατα μονοπάτια.
• KA TOO φωτιάς ειδικές εκρηκτικές πέτρες και καπνογόνα που τους κάλυπταν.
• DO TOO εδάφους: κρύψιμο σε προκατασκευασμένες τρύπες, μίμηση βράχων, σκιάχτρων.
• TEN - TOO ουρανού: εκμετάλλευση καιρικών φαινομένων
• SUI TOO νερού : ανέπνεαν με καλάμι ή τη θήκη του σπαθιού αφού είχαν ήδη ρίξει φύλλα και κύλα στο νερό για να μη ξεχωρίζουν . Γρήγορο πέρασμα από βράχια λίγο κάτω απτήν επιφάνεια, πέρασμα ποταμού με σχοινί κρυμμένο κάτω απτήν επιφάνεια.

Απόλυτοι δολοφόνοι και μαχητές παράλογου και απάνθρωπου επίπεδου ,που ζούν ακόμα και σήμερα; Μύστες ενός παρανοικού πολεμικού και μαγικού δόγματος; Χρήστες μιας μεταφυσικής ιδιότητας, άγνωστης στις μάζες; Ο μύθος τους, έχει συνεπάρει κάθε άνθρωπο που τον άκουσε και αποτελεί, μετά τους Σαμουράι, μια πολεμική μηχανή που σημάδεψε την Ιαπωνική ιστορία και το μεγάλο Ιαπωνικό έθνος. Άραγε έπαψαν να υπάρχουν ή μήπως προτιμούν , ως ανέκαθεν, την παρανομία και την αφάνεια; Άλλαξαν μεθόδους ή εξαφανίστηκαν; Άλλαξαν όνομα ή έδωσαν την σκυτάλη κάπου αλλού; Λίγοι ξέρουν την αλήθεια, μάλιστα δεν μιλούν Δεν θέλουν να μιλήσουν, φοβούνται λένε την λεπίδα της YAKUZA


2 σχόλια: