Κόψτε το τσιγάρο με το μαχαίρι!

Για πολλούς, το κόψιμο του τσιγάρου απότομα χωρίς μείωση ή φαρμακευτική βοήθεια δημιουργεί οράματα βασανιστικού πόνου, στερήσεων και υπερβολικού μόχθου. Στην πραγματικότητα, είναι ευκολότερο να σταματήσει κάποιος με το μαχαίρι απ' ό,τι με τη με οποιαδήποτε άλλη τεχνική. Προκαλεί τα λιγότερα βάσανα και έχει τη μικρότερη δυνατή χρονική περίοδο στέρησης. Το σημαντικότερο, το κόψιμο με το μαχαίρι είναι η προσέγγιση με την οποία ο καπνιστής έχει την μεγαλύτερη πιθανότητα επιτυχίας. Οι καπνιστές πρέπει να αναγνωρίσουν ότι είναι τοξικομανείς. Η νικοτίνη είναι ένα έντονα εθιστικό ναρκωτικό. Το σώμα του καπνιστή απαιτεί τη συντήρηση ενός ορισμένου επιπέδου νικοτίνης στην κυκλοφορία του αίματος. Εάν αυτό το επίπεδο δεν διατηρείται, ο καπνιστής θα δοκιμάσει τους ποικίλους βαθμούς συνδρόμου στέρησης του ναρκωτικού. Όσο χαμηλότερο το επίπεδο, τόσο μεγαλύτερη η ένταση. Εφ' όσον παραμείνει οποιαδήποτε νικοτίνη στην κυκλοφορία του αίματος το σώμα θα απαιτεί τη συμπλήρωσή του. Μόλις σταματήσει να καπνίζει ο καπνιστής, το επίπεδο νικοτίνης θα μειώνεται, βαθμιαία θα μηδενιστεί και η σωματική εξάρτηση θα σταματήσει. Ο πόθος για ένα τσιγάρο μπορεί να συνεχιστεί, αλλά αυτό θα οφείλεται σε ψυχολογικούς λόγους και όχι σε σωματική εξάρτηση. Η μείωση των τσιγάρων ή η χρήση αντικαταστάτων τσιγάρων (όπως φαρμακευτικές τσίχλες νικοτίνης, αυτοκόλλητα κτλ), ρίχνει τον καπνιστή σε μια χρόνια κατάσταση συνδρόμου στέρησης ναρκωτικού. Μόλις το επίπεδο νικοτίνης στο σώμα του καπνιστή πέσει κάτω από την ελάχιστη απαίτηση, το σώμα αρχίζει την απαίτηση γι’' αυτό. Εφ' όσον υπάρχει οποιαδήποτε νικοτίνη στην κυκλοφορία του αίματος, το σώμα θα θέλει το παλαιό επίπεδό του. Το κάπνισμα ακριβώς ενός ή δύο τσιγάρων ημερησίως ή ένα μπάλωμα που μειώνει βαθμιαία την εισροή νικοτίνης θα οδηγήσει τον καπνιστή σε μια χρόνια κατάσταση συνδρόμου στέρησης ναρκωτικού. Αυτή η κατάσταση θα συνεχιστεί σε όλο το υπόλοιπο της ζωής του καπνιστή εκτός αν συμβεί ένα από δύο πράγματα: 1) ο καπνιστής να σταματήσει τη νικοτίνη τελείως. Η νικοτίνη θα μεταβολιστεί ή θα εκκριθεί από το σώμα και το σύνδρομο στέρησης θα σταματήσει για πάντα. 2) Ο καπνιστής να επιστρέψει στο παλαιό επίπεδο καταναλώσεων χωρίς να καταφέρει τίποτα. Επομένως, το κόψιμο με το μαχαίρι είναι η μέθοδος επιλογής. Μόλις τελειώσετε με το κάπνισμα, το σύνδρομο στέρησης θα τερματιστεί σε δύο εβδομάδες. Μόλις περάσουν οι δύο βδομάδες, μπορείτε να είστε σίγουροι ότι δεν θα χρειάζεται ποτέ να καπνίσετε πάλι. Κατόπιν, θα εξαρτηθεί απλώς από εσάς να μην πάρετε ποτέ ξανά άλλη τζούρα! Πηγή

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΣΤΗ ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΣΑΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΦΡΟΥΤΑ ΚΑΙ ΛΑΧΑΝΙΚΑ

Πάνω από 150 μελέτες έχουν δείξει ότι οι άνθρωποι οι οποίοι τρώνε πολλά φρούτα και λαχανικά έχουν μικρότερο κίνδυνο ανάπτυξης κάποιας μορφής καρκίνου. Η πρόσληψη άφθονων φρούτων και λαχανικών προάγει επίσης την υγεία και με άλλους τρόπους. Η μελέτη DASH (Διαιτητική προσέγγιση για την αποτροπή της Υπέρτασης) έδειξε ότι τρώγοντας 8 με 10 μερίδες φρούτων και λαχανικών την ημέρα (συν 3 μερίδες γαλακτοκομικών προϊόντων χαμηλών σε λιπαρά) μπορεί γρήγορα και αποτελεσματικά να μειωθεί η πίεση του αίματος. Τα φρούτα και τα λαχανικά έχουν υψηλή περιεκτικότητα σε νερό, και χαμηλή περιεκτικότητα σε λίπος, γεγονός που τα καθιστά ογκώδη και χαμηλού θερμιδικού περιεχομένου. Η αξία των λαχανικών όσον αφορά την απόδοση ενέργειας είναι πολύ μικρή (10-50 kcal/100g). Το μεγαλύτερο μέρος της ενέργειάς που υπάρχει στα τρόφιμα αυτά προέρχεται από υδατάνθρακες. Αντίθετα, τα φρούτα και λαχανικά αποτελούν πλούσια πηγή βιταμινών, όπως βιταμίνης A, C (ιδιαίτερα τα εσπεριδοειδή, όπως τα πορτκάλια, λεμόνια κτλ) και φολικού οξέος, μετάλλων και φυτικών ινών. Τα πράσινα και τα πορτοκαλί φρούτα και λαχανικά αποτελούν σημαντικές πηγές καροτενοειδών, έχουν χαμηλή περιεκτικότητα σε νάτριο και υψηλή σε κάλιο. Ωστόσο, η περιεκτικότητα σε βιιταμίνες του συμπλέγματος Β είναι χαμηλή, με εξαίρεση του φολικού όπου τα φυλλώδη λαχανικά αποτελούν σημαντική πηγή. Τα φρούτα και λαχανικά μπορούμε να τα καταναλώσουμε φρέσκα, κατεψυγμένα, κονσερβοποιημένα, αποξηραμένα ή και σε μορφή χυμού. Πρόσφατη μελέτη η οποία δημοσιεύτηκε σε έγκυρο επιστημονικό περιοδικό έδειξε ότι η κατανάλωση θρεπτικών συστατικών τα οποία βρίσκονται άφθονα στα φρούτα και τα λαχανικά, όπως το κάλιο, η β-καροτίνη, η βιταμίνη C, και το μαγνήσιο, συσχετίζονται θετικά με την υγεία των οστών. Η οστική πυκνότητα και ο μεταβολισμός των οστών επηρεάζονται από γενετικούς, ενδοκρινολογικούς, μηχανικούς και θρεπτικούς παράγοντες. Οι περισσότερες έρευνες έχουν επικεντρωθεί στον ρόλο του ασβεστίου στην υγεία των οστών και όχι στα υπόλοιπα μικροθρεπτικά συστατικά. Χαμηλές προσλήψεις βιταμίνης C, καλίου, μαγνησίου και β-καροτίνης σχετίζονται με αυξημένη επαναπορρόφηση οστού. Το μαγνήσιο αποτελεί ένα ιδιαίτερα σημαντικό θρεπτικό συστατικό για το μεταβολισμό του σκελετού και έλλειψη του μπορεί να αποτελέσει αιτία για εμφάνιση οστεοπόρωσης, (Am J of Clin Nutr, 2000: 71(1)) Πως θα εξασφαλίσετε την θρεπτική αξία των φρούτων και λαχανικών στον μεγαλύτερο βαθμό Θα πρέπει να θυμάστε ότι τα επίπεδα βιταμινών αρχίζουν να μειώνονται μετά την συγκομιδή του τροφίμου. Όσο μεγαλύτερο χρόνο το προϊόν έχει μείνει στην αποθήκη ή στην μεταφορά, τόσο λιγότερη βιταμίνη C περιέχει. Η προετοιμασία επίσης του φαγητού παίζει σημαντικό ρόλο. Για να διατηρήσετε όσο το δυνατόν μεγαλύτερο μέρος από την περιεκτικότητα των τροφίμων σε βιταμίνη, να μαγειρεύεται στο ατμό ή στην χύτρα ταχύτητας, με όσο το δυνατόν λιγότερο νερό. Το βράσιμο του προκαλεί την μεγαλύτερη απώλεια βιταμινών λόγω τού ότι το φαγητό παραμένει σε υψηλές θερμοκρασίες για μεγάλο χρονικό διάστημα, πράγμα το οποίο είτε καταστρέφει τις βιταμίνες, είτε τους δίνει την δυνατότητα να διαφύγουν στο νερό, καθώς οι περισσότερες βιταμίνες είναι υδατοδιαλυτές. Τα λαχανικά θα πρέπει να βράζονται σε λίγο νερό και το υπόλοιπο να χρησιμοποιείται στην παρασκευή σαλτσών. Το χρώμα των λαχανικών είναι μια ένδειξη ύπαρξης βιταμίνης Α σε ένα λαχανικό. Γενικά όσο πιο έντονο είναι το κίτρινο ή το πορτοκαλί τόσο περισσότερη βιταμίνη Α έχει το λαχανικό. Τα εξωτερικά φύλλα των σκουροπράσινων λαχανικών έχουν περισσότερες (μέχρι και 50 φορές) βιταμίνες από τα εσωτερικά φύλλα. Όλα τα λαχανικά δεν έχουν την ίδια ποσότητα βιταμινών και άλλων θρεπτικών ουσιών. Έτσι για να είναι ένα διαιτολόγιο ισορροπημένο αλλά και γευστικό θα πρέπει να υπάρχει ποικιλία λαχανικών που είναι το κλειδί για την κατανάλωση σημαντικής ποσότητας βιταμινών. Όταν επιλέγουμε φρούτα και λαχανικά θα πρέπει να τα αγοράζουμε κατά προτίμηση την εποχή του χρόνου που παραδοσιακά εμφανίζονται στη φύση. Τότε έχουν καλύτερη εμφάνιση, άρωμα, καλύτερη γεύση και πιθανότατα έχουν υποστεί και τη μικρότερη επίδραση από φυτοφάρμακα και διάφορα χημικά λιπάσματα. Παρόλο που γίνεται λόγος για την παρέμβαση του ανθρώπου με χημικά μέσα στην παραγωγή των λαχανικών, εντούτοις υπάρχουν κάποια μικρά και απλά τεχνάσματα για να επιλέγουμε τα καλύτερα και αγνότερα λαχανικά. Διαλέγετε φρέσκα φρούτα και λαχανικά όποτε αυτό είναι δυνατό. Και να διαλέγετε πάντα τα κατεψυγμένα προϊόντα από τα φρέσκα προϊόντα εκτός εποχής. Όταν ψωνίζουμε φρούτα και λαχανικά από το μανάβη ή ακόμα καλύτερα από τις λαϊκές αγορές θα πρέπει: · Να γνωρίζουμε πια είναι η καλύτερη εποχή ωρίμανσης για το συγκεκριμένο λαχανικό · Να αποφεύγουμε τα λαχανικά που όλα έχουν το ίδιο μέγεθος, το ίδιο χρώμα και το ίδιο βάρος. Πιθανότητα η ανθρώπινη επέμβαση καθόρισε με απόλυτη ακρίβεια το πότε και με πιο τρόπον θα γινόταν η ωρίμανση εις βάρος του φυσικού τρόπου εξέλιξης. · Να προτιμάμε στις λαϊκές αγορές να ψωνίζουμε από μικροπαραγωγούς που έχουν στον πάγκο τους λίγα φασολάκια, λίγες ντομάτες, λίγο μαϊντανό, λίγες πατάτες κτλ. Πιθανότατα είναι η παραγωγή της ημέρας που έκοψε από το μποστάνι του και δύσκολα μπορεί κάποιος να επέμβει με φυτοφάρμακα σε τόσο μικρή παραγωγή και τόσο μεγάλη ποικιλία. · Να προτιμάμε να αγοράζουμε λαχανικά με το μικρότερο δυνατό όγκο. Όσο περισσότερες ορμόνες και φάρμακα έχει υποστεί μία παραγωγή τόσο μεγαλύτερο όγκο και σχήμα παίρνουν τα προϊόντα. · Καλό θα ήταν να μυρίσουμε τα λαχανικά πριν τα αγοράσουμε. Τα προϊόντα του θερμοκηπίου ή αυτά που έχουν υποστεί κάποια παρέμβαση στερούνται το άρωμα του αγνού προϊόντος. · Να προτιμάμε όσο μπορούμε τα προϊόντα βιολογικής καλλιέργειας και όπου είναι δυνατό να ελέγχουμε και τον φορέα που πιστοποιεί ότι η παραγωγή έγινε με βιολογικές, φιλικές προς τη φύση και το προϊόν μεθόδους. Δημητριακά ολικής αλέσεως, Καρύδια, Φυτική Ίνα. Ιδιαίτερα ωφέλημα για την καρδιά μας!!. Η Διαιτητική Ίνα αποτελεί ένα σημαντικό συστατικό για την επίτευξη και διατήρηση καλών επιπέδων χοληστερόλης στο αίμα. Σε έρευνα που έγινε βρέθηκε ότι σε άνδρες οι οποίο κατανάλωναν λιγότερο από 25 γραμμ. Φυτικής ίνας ημερησίως εμφάνισαν περισσότερα καρδιακά επεισόδια και άλλες καρδιοπάθειες από εκείνους που έτρωγαν περισσότερες. Η φυτική ίνα πιθανόν επίσης να πολεμάει τον καρκίνο ενώ βοηθάει και στην απώλεια βάρους! Η φυτική ίνα διαπερνάει το έντερο χωρίς να υποστεί πέψη. Συγκρατεί νερό στο πέρασμα της και αποβάλλεται με τα κόπρανα. Η φυτική ίνα μπορεί να είναι διαλυτή ή αδιάλυτη. Η φυτική ίνα βρίσκεται μόνο στα φυτικά τρόφιμα, ιδιαίτερα στα λαχανικά, φρούτα, τα δημητριακά ολικής αλέσεως, τα καρύδια, και στα όσπρια, τα οποία έχουν και άλλα ποικίλα οφέλη για την υγεία. Η διαλυτή ίνα (η οποία βρίσκεται στα καρύδια, στις νιφάδες βρώμης, στα φασόλια και άλλα όσπρια, στο κριθάρι, στα δαμάσκηνα, και σε πολλά φρούτα και λαχανικά) είναι ιδιαίτερα χρήσιμη για την μείωση των επιπέδων της χοληστερίνης, πιθανότατα λόγω του ότι απομακρύνει τα χολικά οξέα από το έντερο. Η διαλυτή ίνα βελτιώνει επίσης τα επίπεδα ζαχάρου στο αίμα και φαίνεται να μειώνει την αρτηριακή πίεση. Η βρώμη μπορεί να είναι ιδιαίτερα ευεργετική πηγή διαλυτής ίνας. Οι αδιάλυτες ίνες (βρίσκονται στο ρύζι, στο πίτουρο σταριού, στα δημητριακά ολικής αλέσεως, στους σπόρους, και στην φλούδα των φρούτων και λαχανικών) μπορεί να μειώσει την απορρόφηση λίπους, ακόμα και να βοηθήσει στην απώλεια βάρους. Μελέτες ξεχώρισαν τα καρύδια, τα οποία περιέχουν ω-3 λιπαρά οξέα και φυτικές ίνες, ως ιδιαίτερα ευεργετικά για την καδιά λόγω του ότι μειώνουν την κακή «LDL” χοληστερόλη και την ολική χοληστερίνη στο αίμα χωρίς να αυξάνουν τα τριγλυκερίδια. Τα άτομα τα οποία αυξάνουν την πρόσληψη των διαλυτών φυτικών ινών θα πρέπει να αυξάνουν επίσης την πρόσληψη νερού και υγρών. Είναι προτιμότερο να προσλαμβάνετε τις διαιτητικές ίνες, διαλυτές ή αδιάλυτες, μέσω των τροφίμων και όχι μέσω των συμπληρωμάτων. Και αυτό γιατί τα τρόφιμα πέρα από τις φυτικές ίνες περιέχουν συστατικά τα οποία είναι ωφέλημα για την υγεία. link

Τι τρως,που και πως;

Ο ανθρώπινος οργανισμός, για ν’ αναπτυχθεί ομαλά, να διατηρήσει τη σύστασή του και να καλύψει τις ενεργειακές του ανάγκες, έχει ανάγκη τροφής η οποία του παρέχει τις απαραίτητες θρεπτικές ουσίες. Οι λειτουργίες του οργανισμού πραγματοποιούνται από την ενέργεια η οποία ελευθερώνεται από τις αφομοιούμενες τροφές που είναι μέσα του. Οι τροφές είναι το ουσιώδες ζήτημα που αφορά τη ζωή του ανθρώπου. Είναι οι κατεξοχήν πηγές από τις οποίες μπορεί ο άνθρωπος να αντλήσει τις πολυτιμότερες δυνάμεις της φύσης και να τις μετατρέψει σε υγεία, δύναμη και πνευματικότητα.
Ο φιλόσοφος Πλάτων Δρακούλης στο έργο του «Στοιχεία Βιονομίας» γράφει:


«Οι διαλογισμοί που σε απασχολούν την ώρα που τρως, έχουν μεγάλη επιρροή. Όταν προσλαμβάνεις την τροφή σου, αφομοιώνεις στον εαυτό σου εκτός από τα υλικά στοιχεία και πνευματικά, τα οποία εκπορεύονται από τη διανοητική διάθεση στην οποία βρίσκεσαι. Εάν ενώ τρως, βρίσκεσαι σε ευερέθιστη διάθεση ή αν μελαγχολείς, ή αν φοβάσαι, αν δειλιάζεις, ή απελπίζεσαι, ή αν σκέφτεσαι αδικήματα στα οποία έχεις παράπονα, ή αν τρως γρήγορα και με ανησυχία, καθιστάς αναπόφευκτα τα επιβλαβή αυτά στοιχεία μέρος της σύστασής σου, δηλαδή τα αφομοιώνεις βαθμιαία και έτσι γίνονται χρόνια στην ψυχή σου. Η τροφή σου καθίσταται το μέσον που μεταφέρει τα ολέθρια αυτά στοιχεία. Δεν έχει καμία σημασία εάν η τροφή που προσλαμβάνεις είναι υγιεινή και θρεπτική. Ενόσω τη λαμβάνεις σε τέτοια διάθεση πνεύματος, θα μεταφέρει στην σύστασή σου την αντίστοιχη βλάβη.
«Το να τρως με γαλήνη και με ευχάριστες και ήρεμες σκέψεις, υγιείς και ωραίες, φέρει ανάλογο ρεύμα και στη σύστασή του. Τότε αφομοιώνεις μαζί με την τροφή και τα στοιχεία της ψυχικής και διανοητικής υγείας. Γι’ αυτόν ακριβώς τον επιστημονικό λόγο όλες οι θρησκείες παραγγέλλουν ευχαριστία και προσευχή πριν από το φαγητό. Η απαγγελία των ιερών φράσεων ενθαρρύνει την ηρεμία του νου κι επομένως εξασφαλίζει αρμονικούς διαλογισμούς κατά τη διάρκεια του φαγητού (…).


«Στο διάστημα που τρως, η έλξη των στοιχείων είτε του καλού είτε του κακού, είναι πολύ πιο δραστική απ’ ό,τι σε άλλες ώρες (…). Κατά τις δεκτικές αυτές στάσεις του πνεύματος και του σώματος λαβαίνεις ευκολότερα παρά άλλοτε, είτε το καλό είτε το κακό σε μορφή στοχασμού (…). Αρκετά στοιχεία ευεργετικών στοχασμών μπορούν να εισχωρήσουν σ’ εσένα όταν τρως με γαλήνη, ήρεμα, ειρηνικά και χωρίς θόρυβο. Όχι λίγα στοιχεία επιβλαβών στοχασμών μπορούν να εισέλθουν σ’ εσένα, όταν τρως βίαια, εριστικά και με ανήσυχο πνεύμα».
Και συνεχίζει:


«Δεν είναι καλό σημείο όταν κάποιος λέει ότι κάθε είδος φαγητού είναι το ίδιο, αρκεί να τρέφει. Το πνεύμα απαιτεί πότε το ένα και πότε το άλλο έδεσμα και άρωμα. Το πνεύμα έχει τους λόγους του για ν’ απαιτεί αυτή την εναλλαγή. Όταν κάποιος αδιαφορεί σε τούτο, σημαίνει ότι έχει μόνο σώμα. Σημαίνει ότι το πνεύμα έχει χαλαρώσει. Όσο πιο πνευματικός είναι κάποιος, τόσο πιο ικανός είναι στο να κρίνει αυτό που θα φάει. Να θυμάσαι λοιπόν όταν τρως, να εξυπηρετείς τις απαιτήσεις του πνεύματος».

Ο φιλόσοφος Ιάμβλιχος τονίζει (Περί του Πυθαγορείου Βίου, 208-209):
«Κάθε πράγμα το οποίο τρώγεται, γίνεται αιτία κάποιας ιδιαίτερης διάθεσης. Γι’ αυτό είναι γνώρισμα μεγάλης σοφίας το να γνωρίζουμε και να κατανοούμε ποια είδη τροφής και σε ποιες ποσότητες πρέπει να προσλαμβάνουμε. Η επιστήμη αυτή αναπτύχθηκε αρχικά από τον Απόλλωνα και τον Παιώνα και αργότερα από τον Ασκληπιό και τους οπαδούς του».

Υπάρχει δηλαδή μια σχέση ανάμεσα σ’ αυτό που τρώει ο άνθρωπος και στην κατάσταση στην οποία θα βρεθεί στη συνέχεια. Οι τροφές άλλοτε συνδέουν τον άνθρωπο με τη Φύση, δηλαδή του παρέχουν ζωή, και άλλοτε του αφαιρούν ζωή. Στην ποιότητα της ζωής του ανθρώπου σπουδαίο ρόλο παίζει η εγκράτεια στην τροφή και το ποτό. Ο Πλούταρχος λέει (Ηθικά, 160Β):


«Να μη νομίζεις ότι η τροφή είναι εφόδιο μόνο της ζωής, αλλά και του θανάτου. Γιατί οι αρρώστιες, επειδή τρέφονται μαζί με τα σώματα, δεν έχουν τον κορεσμό πιο μικρό κακό από την έλλειψη».


Ο ελεγειακός ποιητής Θέογνις τονίζει (Ελεγεία, 605-606, West):
«Πολύ περισσότερους ανθρώπους κατέστρεψε η πολυφαγία, παρά η πείνα».
Ο Όμηρος αναφέρεται στις ολέθριες συνέπειες της λαιμαργίας τονίζοντας (Οδύσσεια, ρ, 473-474):
«Η φοβερή κοιλιά, η καταστρεπτική, πολλά κακά προξενεί στους ανθρώπους».
Λέγεται από τους διδασκάλους της σοφίας ότι κάθε πνευματική αναμόρφωση του ανθρώπου αρχίζει από το στομάχι. Η τροφή πρέπει να μασιέται αργά και καλά. Αν φτάσει στο στομάχι χωρίς να έχει μασηθεί καλά, ο οργανισμός πρέπει να ξοδέψει παραπάνω ενέργεια για την αποδόμησή της. Εξάλλου, πρόσφατες μελέτες έδειξαν ότι το αντανακλαστικό της πείνας, το οποίο εδράζεται στον εγκέφαλο, δεν καταπραΰνεται αμέσως με την είσοδο της τροφής στο στομάχι. Έτσι, μια βραδεία μάσηση της τροφής επιτρέπει την παράταση της ώρας του φαγητού και οδηγεί στην άμβλυνση του αντανακλαστικού αυτού. Η βραδεία και σωστή μάθηση έχει ως αποτέλεσμα να χορταίνει ο άνθρωπος ευκολότερα και να τρώει λιγότερο.


Ο συγγραφέας και φιλόσοφος Αντώνιος Ανδριανόπουλος, στο βιβλίο του «Ο Άνθρωπος και η Ζωή», αναφέρεται στο θέμα της κρεοφαγίας:
«Η κρεοφαγία συνεπάγεται αδικαιολόγητη σκληρότητα προς τα ζώα, των οποίων η σάρκα όχι μόνο δεν είναι απαραίτητη σ’ εμάς, αλλά είναι και επιβλαβής. Συνεπώς, τίποτα δεν δικαιολογεί τη σκληρότητα αυτή του ανθρώπου, γιατί και τα ζώα έχουν τα ίδια δικαιώματα μ’ εμάς στη ζωή. Είναι βέβαιο ότι, αν ο καθένας από εμάς υποχρεωνόταν να σφάξει ο ίδιος τα ζώα, των οποίων τη σάρκα χρησιμοποιεί ως τροφή, όλοι εκτός ελαχίστων στους οποίους έχει σκληρύνει το συναίσθημα, θα προτιμούσαν να στερηθούν το κρέας παρά να παρασκευάζουν τροφή αιμόφυρτο. Η ευκολία όμως με την οποία μπορούμε να προμηθευόμαστε το κρέας στα κρεοπωλεία και η συνήθεια, διαστρέφουν τα ευγενή συναισθήματα της ανθρώπινης καρδιάς τόσο, ώστε ο καθένας δεν βλέπει πλέον το σφαγμένο ζώο αλλά μόνο την τροφή, την οποία θεωρεί αναγκαία για τον εαυτό του».

Ο Φιλόστρατος, στο βίο του Απολλώνιου του Τυανέως (Α VIII), αναφέρει:
«Απείχε (ο Απολλώνιος) από τις έμψυχες τροφές, γιατί τις θεωρούσε ακάθαρτες και βλαβερές για το νου».
Ο Ιάμβλιχος, στο έργο του για τον Πυθαγόρα και τους πυθαγόρειους, λέει ότι συνιστούσε στους μαθητές του «ν’ απέχουν από την κρεοφαγία» (Περί του Πυθαγορείου Βίου, 68). Και στο έργο του «Περί Σαρκοφαγίας» (Ηθικά 993C), υποστηρίζει ότι οι παλαιοί άνθρωποι από ανάγκη έτρωγαν κρέας, επειδή δεν είχαν τον μετέπειτα πλούτο του φυτικού βασιλείου και «τους έσπρωχνε η ανέχεια».Και συνεχίζει (Ηθικά, 996 Α): «Μέσα από σώμα ταραγμένο και πλήρες από τροφές αντίθετες προς τον οργανισμό του, είναι αναπόφευκτο η λάμψη και η ακτινοβολία της ψυχής να ελαττώνεται και να προκαλείται σ’ αυτήν σύγχυση και πλάνη».


Η σημερινή επιστήμη της Ιατρικής και της Διαιτολογίας πρεσβεύουν ότι για τη σωστή ανάπτυξη και επιβίωση του ανθρώπου είναι απαραίτητη η πρόσληψη των απαραίτητων θρεπτικών ουσιών. Αυτές είναι οι πρωτεΐνες (οι οποίες προσφέρουν τα λεγόμενα απαραίτητα αμινοξέα), οι υδατάνθρακες και τα λίπη. Οι υπέρμαχοι της κρεοφαγίας υποστηρίζουν ότι τα απαραίτητα αμινοξέα υπάρχουν μόνο στο κρέας. Αυτό είναι λάθος. Τα ειδικά αυτά αμινοξέα βρίσκονται επίσης στο γάλα (και στα γαλακτοκομικά προϊόντα), στο αυγό, στο ψάρι και στα όσπρια (φακές, φασόλια, ρεβίθια, σόγια). Εκτός από τις κύριες θρεπτικές ουσίες, απαραίτητα για τη σωστή λειτουργία του οργανισμού είναι και τα μικροστοιχεία της τροφής. Σε αυτά περιλαμβάνονται άλατα, βιταμίνες και οι αντιοξειδωτικές ουσίες, απαραίτητες για την αποτοξίνωση του οργανισμού από τις βλαβερές οξειδωτικές ρίζες. Οι φυτικές τροφές είναι οι πλουσιότερες, αν όχι σε μερικές περιπτώσεις, οι μοναδικές πηγές των ουσιών αυτών.


Συμπερασματικά, ο άνθρωπος μπορεί να αντικαταστήσει την καθαυτό κρεοφαγία χωρίς καμία συνέπεια για την υγεία του, με μια διατροφή που θα στηρίζεται στην περιορισμένη πρόσληψη ψαριού, ειδικά μικρών ψαριών, μία έως δύο φορές την εβδομάδα, και σε ένα συνδυασμό φυτικών τροφών (όσπρια, λαχανικά, φρούτα) και γαλακτοκομικών προϊόντων.



(Από το βιβλίο, «Ο Άνθρωπος σε Αρμονία με τη Φύση»)

White Rex - Spirit of the Warrior VII - Finale

Η άσκηση είναι η διέξοδος

Ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά της σημερινής εποχής, από εκείνα που συνθέτουν το πολιτισμικό και πολιτιστικό σύνολο της κοινωνίας μας, είναι η ταχύτητα σε διάφορες μορφές της και σε διάφορους τομείς της ζωής μας.

Γρήγορα γεύματα αμφιβόλου ποιότητας για να προλάβουμε τις εργασίες της ημέρας, γρήγορη διακίνηση πληροφοριών και προϊόντων, γρήγορη μετακίνηση κλπ. Αυτή η κατάσταση όπως και κάθε κατάσταση, έχει τόσο τα καλά της όσο και τα κακά της. Είναι εξαιρετικά καλό να μπορείς να έχεις πρόσβαση σε μια πληροφορία και εξίσου θετικό να μπορείς να μετακινηθείς εξαιρετικά γρήγορα κλπ .Όμως στα αρνητικά της ''γρήγορης'' αυτής κατάστασης, της εναρμόνισης της ζωής σε υψηλές ταχύτητες, είναι και η αναπόφευκτη δημιουργία του άγχους, της ψυχολογικής πίεσης με τα βιολογικά της αποτελέσματα, της επιλογής κακής τροφής και της παραμέλησης από μεγάλο μέρος συνανθρώπων μας, της φροντίδας του σώματος και της φυσικής κατάστασης τους.

Ο υψηλός ρυθμός λοιπόν μας οδηγεί σε εξαιρετικά κουραστικά και εξαντλητικά προγράμματα ζωής και σε μεθόδους επίτευξης στόχων με υψηλό ρίσκο. Για παράδειγμα ταχύτατες δίαιτες απώλειας σωματικού βάρους με σοβαρές επιπτώσεις στο σώμα, καταναλώσεις ροφημάτων και τροφίμων με διαιτητικές και λιποδυαλιτικές ιδιότητες αμφιβόλου αποδόσεως κλπ. Παράλληλα με ευκολία δεκάδες ειδικοί και μη, προτείνουν την χρήση ''ηρεμιστικών'' φαρμάκων σε ανθρώπους με υψηλό στρές και σε άτομα με βαρύ ψυχολογικό φορτίο, κάτι που τελικά και αυτό σχετίζεται με το ''βόλεμα'' των επιθυμιών μας στα πλαίσια αυτού του υψηλού ρυθμού.

Η τάση του ατόμου να βρίσκει εύκολες λύσεις είναι μεν έμφυτη αλλά θα πρέπει να γαλουχείται. Η διατήρηση ενός υγιούς σώματος, μιας καλής φυσικής κατάστασης και μιας πνευματικής ισορροπίας είναι ζήτημα τόσο μεγάλης σημασίας που δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με ''γρήγορες'' λύσεις και να στριμωχθεί εντός της καθημερινής μας ρουτίνας. Τουναντίον ο χρόνος κατά τον οποίο ασκούμαστε πρέπει να αντιμετωπίζεται ως όαση εντός της καθημερινότητας και όχι ως ένα αναγκαίο κακό. Ένας υγιής και δυνατός άνδρας και μια γυμνασμένη και φλογερή γυναίκα δεν αποτελούν απλά πρότυπα της παραλίας και του μεσογειακού ''καμακιού'', αλλά μπορούν να αποτελέσουν υποκείμενα ποιότητας εντός της κοινωνίας, πρότυπα και δημιουργικά στελέχη. Είναι λάθος να εξισώνεται η άσκηση και διατροφή με τα δήθεν πρότυπα του χόλυγουντ, διότι η άσκηση του σώματος σημαίνει και ακόνισμα του νού και όχι μια ''παπάτζα'' του καλοκαιριού.

Ως εκ τούτου η άσκηση πρέπει να θεωρηθεί ως κάτι το ''ιερό'' και ως μια δραστική διέξοδο από τα αρνητικά του υψηλού ρυθμού ζωής, τόσο για την ωραιοποίηση του κορμιού, όσο και για την σωματική και πνευματική υγεία και ισορροπία. Όπως ισχύει κατά το Ρωμαϊκό ρητό «Νους υγιής εν σώματι υγιεί» .

Στο πεδίο της μάχης

Μάχες γνώρισαν όλοι οι πολιτισμοί, κάθε εποχής και σε κάθε γωνιά της γης. Η μάχη είναι η πιο αιματηρή έκφραση των σχέσεων ανάμεσα σε ανθρώπινες ομάδες. Μέσα στους αιώνες όμως δεν ανέπτυξαν όλοι οι λαοί την ίδια αντίληψη για το τι είναι μάχη. Μέχρι το 1700 ορισμένες αφρικάνικες φυλές μάχονταν από απόσταση . Νικούσε ο στρατός που πρώτος κατόρθωνε να φοβίσει τον εχθρό και να τον κάνει να υποχωρήσει. Πολλές ανατολικές κοινωνίες θεωρούσαν παράξενη την ιδέα της αντιπαράθεσης σε ένα πεδίο μάχης και προτιμούσαν τεχνικές ανάλογες με το γνωστό σε μας ανταρτοπόλεμο. Στο δυτικό κόσμο, οι αρχαίοι Έλληνες ήταν αυτοί που έκαναν πόλεμο όπως τον εννοούμε σήμερα. Μια άγρια αντιπαράθεση σε ανοιχτό χώρο, με αυστηρά καθορισμένη θέση και διάρκεια, όπου οι δύο αντίπαλοι στρατοί έχυναν το αίμα τους για τη νίκη.

Το χτύπημα των δοντιών

Ποιά είναι όμως η πραγματικότητα στα πεδία της μάχης; Ο κύριος σύντροφος των πολεμιστών όλων των εποχών είναι φυσικά ο φόβος. Ο ιστορικός Πολύβιος διηγείται ότι ο Αθηναίος στρατηγός Ιφικράτης (4ος αιώνας π.Χ.) παραπονιόταν επειδή πριν από κάθε μάχη δεν άκουγε τον ήχο που έκαναν τα όπλα των ανδρών του γιατί τα δόντια τους χτυπούσαν πιο δυνατά. Ίσως ο Πολύβιος να μην υπερέβαλε: πρόσφατες μελέτες της ψυχολογίας που έγιναν σε παλιούς πολεμιστές αποδεικνύουν ότι πριν από τη μάχη το 90% των εμπλεκομένων νοιώθουν συναισθήματα που ξεκινούν από ένα αίσθημα αδιαθεσίας και φτάνουν στην ακράτεια των ούρων

Δεν είχε άδικο ο Αριστοφάνης που την παρουσίαζε σαν κάτι άγρια, φοβερή, που τα έκαναν... υπονοώντας και το φαινόμενο της ακούσιας αφόδευσης . Δεν είναι δύσκολο να πιστέψουμε πως οι μάχες στην αρχαία Ελλάδα, και στον Μεσαίωνα, ήταν κάτι τρομακτικές. Φορτωμένοι με βαριές περικεφαλαίες που περιόριζαν την ορατότητα και αλλοίωναν τους ήχους, στριμωγμένοι ανάμεσα σε χιλιάδες εχθρούς και συντρόφους, οι πολεμιστές δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτε άλλο παρά να αφεθούν να οδηγηθούν σχεδόν στα τυφλά, ανάμεσα στον κρότο των χτυπημάτων πάνω στους θώρακες και τις ασπίδες και στα ουρλιαχτά των πληγωμένων

Ο εφιάλτης του πολεμιστή του 17ου-18ου αιώνα ήταν πολύ διαφορετικός και μάλλον χειρότερος. Βασικό καθήκον του ήταν να προχωρεί κάτω από μια βροχή από σφαίρες, πλάι στους άλλους στρατιώτες. Σ´ αυτές τις περιπτώσεις μια από τις πιο συχνές αιτίες τραυματισμού ήταν τα θραύσματα από κόκαλα ή δόντια που πετάγονταν από το σώμα του πληγωμένου συντρόφου, λεπτομέρεια που πρόσθετε φρίκη σε ένα περιβάλλον φόβου και σύγχυσης. Πριν την ανακάλυψη της άκαπνης πυρίτιδας, στα μέσα του 19ου αιώνα, μετά τις πρώτες ομοβροντίες, ένα πυκνό άσπρο σύννεφο σκέπαζε το πεδίο της μάχης. Ήταν το σύννεφο του πολέμου , που περιόριζε γρήγορα την ορατότητα ακόμα και σε απόσταση δέκα μέτρων. Αν στην αρχαιότητα μια μάχη ήταν πρακτικά ένα σύνολο από προσωπικές μονομαχίες , αναφέρει ένας ιστορικός, με τα νέα όπλα μπορείς να σκοτώσεις τον εχθρό σου χωρίς να τον βλέπεις .

Μάχη και δίψα

Με την πρόοδο της τεχνολογίας τα μεγέθη της μάχης γιγαντώνονται. Σε καθεμιά από τις βασικές μάχες του πολέμου μεταξύ Βορείων και Νοτίων στην Αμερική (1861-65) υπολογίζεται ότι ρίχθηκαν περισσότερες βολές από αυτές που έπεσαν σε όλους τους Ναπολεόντειους πολέμους (1792-1815). Στο Smithsonian Institution υπάρχει ένας κορμός δέντρου με διάμετρο 50 εκ. κυριολεκτικά πριονισμένος στα δύο από βλήματα. Κάτω από αυτές τις συνθήκες το στρες μπορούσε να παίξει άσχημα παιχνίδια. Για να γεμίσεις τα όπλα της εποχής έπρεπε να σκίσεις με τα δόντια το ένα άκρο του φυσιγγιού (ένα περίβλημα από χαρτί που περιείχε το βλήμα και την πυρίτιδα), ν´ αδειάσεις την πυρίτιδα στην κάννη και μετά να σπρώξεις μέσα το βλήμα με μια βέργα. Την ώρα της μάχης μερικές φορές ο στρατιώτης δεν αφαιρούσε τη βέργα από την κάννη με αποτέλεσμα να μην μπορεί να ξαναγεμίσει. Στα όπλα με επικρουστήρα έπρεπε επίσης να τοποθετήσεις μια μικρή μεταλική κάψουλα που περιείχε το εμπύρευμα για την πυροδότηση. Συχνά οι στρατιώτες το ξεχνούσαν και φοβισμένοι εξακολουθούσαν να γεμίζουν και να ξαναγεμίζουν χωρίς να αντιλαμβάνονται ότι το όπλο δεν έριχνε. Ένα όπλο που διασώθηκε από το πεδίο της μάχης του Γκέττυσμπεργκ (1863) περιείχε στην κάννη του 11 γεμίσματα που δεν είχαν εκραγεί.

Το γεγονός ότι έπρεπε να κόψουν με τα δόντια το φυσίγγι ήταν άλλη μια αιτία ταλαιπωρίας για τους στρατιώτες. Ήταν η άγρια δίψα που προκαλούσε η πυρίτιδα η οποία στέγνωνε τις βλεννογόνους όταν ερχόταν σ´ επαφή μ´ αυτές. Οι πολεμιστές κατέληγαν στην απόγνωσή τους να πίνουν νερό από λακκούβες ή οποιοδήποτε άλλο υγρό έβρισκαν.

Πειθαρχία (και αλκοόλ)

Τα φάρμακα για την καταπολέμηση του φόβου της μάχης ήταν πάντα τα ίδια. Πρώτα απ´ όλα η αυστηρή πειθαρχία, ο σκοπός της οποίας είναι να εμπνεύσει στους άνδρες ελεγχόμενα ανακλαστικά. Οι κανόνες του πρωσικού στρατού τον 18ο αιώνα καθόριζαν για παράδειγμα ότι το βήμα της πορείας έπρεπε να έχει ένα ακριβές μήκος 71 εκ., με μια συχνότητα 76 βημάτων στο λεπτό. Λεπτομέρειες που σήμερα φαίνονται παράλογες, αλλά είχαν σκοπό να λειτουργεί αυτόματα ο στρατιώτης την ώρα της μάχης, σαν αντίδοτο στον τρόμο και τη σύγχυση.

Ακολουθεί το ομαδικό πνεύμα που συμβάλλει στην διατήρηση της συνοχής της ομάδας. Για να τροφοδοτηθεί απαιτούνται στοιχεία όπως οι στολές, τα διακριτικά ή η μουσική και οι πολεμικές κραυγές. Η ιαχή αλαλαί της μακεδονικής φάλαγγας και ο ήχος της σκωτζέζικης γκάϊντας ενέπνεε θάρρος στα στρατεύματά και τρομοκρατούσε τον εχθρό. Σε περισσότερες από μια περιπτώσεις ο ήχος των αυλών που σηματοδοτούσε την είσοδο των φοβερών σπαρτιατών οπλιτών στη μάχη υπήρξε αρκετός για να τρέψει σε φυγή τους εχθρούς και να τελειώσει η μάχη πριν καν αρχίσει. Παλαιότερα, στις μάχες όπου οι στρατοί πολεμούσαν σε συμπαγείς μάζες, το ψυχολογικό στοιχείο ήταν καθοριστικό: αρκούσε η υποχώρηση (φυσική ή ηθική) ενός μικρού τμήματος της γραμμής για να διαδοθεί ο πανικός σε ολόκληρη την παράταξη.

Όμως, ακόμα και αν οι ιστορικοί δεν αρέσκονται να μιλούν γι´αυτό, ένα από τα βασικά ερεθίσματα της μάχης υπήρξε πάντα το αλκοόλ. Έλληνες και Ρωμαίοι γνώριζαν καλά ότι μια μικρή ποσότητα κρασιού μπορούσε να αυξήσει την αντοχή, να καταπολεμήσει το φόβο των στρατιωτών και σίγουρα να τους οδηγήσει ευδιάθετους στη μάχη. Πριν ακόμα από τον Ναπολέοντα και μέχρι τη δεκαετία του 30, οι γάλλοι στρατιώτες πρόσθεταν κρασί στο νερό του παγουριού τους. Σε πολλούς στρατούς η διανομή οινοπνευματωδών ήταν σήμα επικείμενης επίθεσης. Λέγεται ότι η μεγάλη διάδοση των ναρκωτικών στον αμερικάνικο στρατό στον πόλεμο του Βιετνάμ πιθανόν να ήταν ανταπόκριση στην ίδια ανάγκη: να κάνει ανεκτή μια πραγματικότητα ταλαιπωρίας και τρόμου που ξεπερνούσε τα φυσιολογικά όρια της ανθρώπινης αντοχής.

Focus

Ένοχη η Herbalife για παράνομη πώληση.

Αυτό αποφάσισε Βελγικό δικαστήριο την περασμένη εβδομάδα. Μετά από επτά χρόνια προσφυγή στη δικαιοσύνη κατά της αμερικανικής εταιρείας Herbalife, από τον οργανισμό καταναλωτών Test-Aankoop, το Εμπορικό Δικαστήριο των Βρυξελλών αποφάσισε τελικά ότι η εταιρεία παραβιάζει την Βελγική νομοθεσία σχετικά με «αθέμιτες εμπορικές πρακτικές». Το δικαστήριο έβγαλε απόφαση ότι η Herbalife στηρίζεται σε σύστημα πυραμίδας για τις πωλήσεις της, που θεωρείται παράνομο. Σύμφωνα με Βελγική εφημερίδα: "Το εκτεταμένο δίκτυο διανομής της Herbalife περιλαμβάνει περισσότερους από ένα εκατομμύριο διανομείς στην Ευρώπη, την Αμερική και την Ασία. Ο κύριος σκοπός του συστήματος είναι η πρόσληψη νέων διανομέων. Σύμφωνα με την Test-Aankoop η πώληση προϊόντων προς τους τελικούς χρήστες δεν αποτελεί κριτήριο.
Η Herbalife θα ασκήσει έφεση και σε ανακοίνωση της αναφέρει: "Πιστεύουμε ότι η απόφαση περιέχει λάθη και βασίζονται σε λανθασμένη ερμηνεία της νομοθεσίας. Η Herbalife παραμένει πλήρως προσηλωμένη στην υποστήριξη των ανεξάρτητων διανομέων της στο Βέλγιο. Η εταιρεία πιστεύει ακράδαντα ότι η μέθοδος πωλήσεων συμμορφώνεται με όλους τους νόμους του Βελγίου."
Η απόφαση του δικαστηρίου δίνει...

την ευκαιρία στην Herbalife να τροποποιήσει τις πρακτικές της, ωστόσο, εάν δεν πληρούν τους όρους της απόφασης του Δικαστηρίου, θα τους επιβληθεί ένα μέγιστο πρόστιμο των 250.000 ευρώ.
Μακάρι και άλλες χώρες να ακολουθήσουν το παράδειγμα του Βελγίου.

link